مقایسه تکامل سلول تخم موش پس از انجماد آهسته با اتیلن گلیکول و پروپاندیول

سابقه و هدف : جنین های اضافی که در هر سیکل با روش لقاح آزمایشگاهی به دست می آید، باعث شده که روش های مختلف انجماد جنین با استفاده از ضدیخ های متعدد بسرعت پیشرفت کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اتیلن گلیکول بر روی میزان زنده ماندن و تکامل سلول تخم موش پس از انجماد آهسته و ذوب آن ها بود . مواد و روش ها : تحقیق به روش تجربی (Experimental) انجام شد. تخمک متافاز دوم پس از تحریک تخمک گذاری از موش های ماده به دست آمده و پس از مجاورت با اسپرم لقاح یافتند. 16 تا 17 ساعت پس از لقاح سلول های تخم به صورت تصادفی به سه گروه کنترل، تست سمیت و انجماد تقسیم شدند. در گروه انجماد، جنین ها با دو ضدیخ اتیلن گلیکول و پروپاندیول و با استفاده از روش انجماد آهسته مشابه روش مورد استفاده در مورد جنین انسان منجمد شدند. جنین های زنده پس از ذوب در محیط کشت به مدت 120 ساعت کشت داده شده و نتیجه تکوین آن ها با گروه کنترل و خودشان مقایسه شد . یافته ها : یافته های تست سمیت هیچگونه تفاوتی بین میزان زنده ماندن و تکامل سلول های تخم تیمار شده با ضدیخ های اتیلن گلیکول و پروپاندیول با گروه کنترل نشان نداد. پس از ذوب میزان زنده ماندن سلول های تخم منجمد شده با پروپاندیول به طور معنی داری بهتر از سلول هایی بود که با اتیلن گلیکول منجمد شده بودند (به ترتیب 94.1 و 58.2%) و همچنین درصد تکامل سلول های تخم منجمد شده با پروپاندیول تا مرحله بلاستوسیست در حال خروج از قشر شفاف با اختلاف معنی داری بیش از جنین هایی بود که با اتیلن گلیکول منجمد شده اند (به ترتیب 68.2 و 39.1% ، P<0.0001). نتیجه گیری و توصیه ها: اتیلن گلیکول جایگزین مناسبی برای پروپاندیول در انجماد آهسته سلول تخم نیست. افزایش درصد زنده ماندن و تکامل جنین ها تا مرحله بلاستوسیست در حال خروج از قشر شفاف با استفاده از پروپاندیول در انجماد آهسته سلول تخم مشخص می کند که پروپاندیول ماده مناسبی برای انجماد سلول تخم انسان نیز به شمار می آید .